ایمپلنت های ارتوپدی

ایمپلنت های ارتوپدی :

انواع ایمپلنت:

1- دائمی:

شامل تعویض دائمی  مفاصل لگن،زانو،مچ پا،شانه،آرنج،مچ دست و انگشت است که در طول زندگی بیماران ارتوپدی در قسمت های مختلف بدن قرار بگیرند.

2- موقت :

شامل  پیچ ها پین ها سیم ها و ناخن های داخل عضلانی برای رفع استخوان های شکسته یا شکستگی لازم هستند و قرار است برای مدت زمان کمی نسبتا کوتاه در بدن باقی بمانند تا استخوان های بهبود یابند.از انجا که ایمپلنت ها بایدطبق شرایط  هر فرد در داخل بدن او قرار بگیرند درک مناسب از نیازهای اساسی مواد ایمپلنت و واکنش بیولوژیکی متعاقب آن برای طراحی و جایگذاری ایمپلنت در شرایط فیزیولوژیکی در بدن هر بیمار بسیار مهم است.

 انتخاب مواد مناسب برای کاشت ارتوپدی به کاربردهای خاص متکی است:

آلیاژهای فلزی ، سرامیک و پلیمرها معمولاً در کاشتهای ارتوپدی استفاده می شوند. این مواد دارای خصوصیات فیزیکی ، شیمیایی و بیولوژیکی مختلفی هستند که کاربردهای خاصی را ارائه می دهند. علیرغم موفقیت در مواد سنتی ، مواد جدید زیست محیطی جدید و بهتر برای برآوردن تقاضای روزافزون بطور مداوم در حال تولید هستند.

خروج ایمپلنت های ارتوپدی :

طبق مطالعات بیماران ارتوپدی با شکستکی استخوان که ایمپلنت های تعبیه شده در بدنشان بیش از دو سال برجای مانده بود بررسی شدند و عوارض جراحی و کیفیت زندگی بیماران ارتوپدی به رغم برجای ماندن ایمپلنت ها در بدنشان با کیفیت زندگی نرمال جامعه تفاوت آماری معنی داری ندارد و در اکثر موارد در محدوده نزدیک به نرمال جامعه می باشد و وجود ایمپلنت در بدن موجب محدودیت قابل توجهی در فعالیت های بدنی طبیعی نشده است و شاید نیاز به خروج ایمپلنت نباشد.برای خارج سازی ایمپلنت های ارتوپدی بیماران باید تحت عمل جراحی مجدد قرار بگیرند که این جراحی غیر ضروری است و بستگی به تشخیص پزشک دارد.طبق تحقیقات پزشکی شرایط خاصی برای خارج سازی ایمپلنت های ارتوپدی بیان شده است همچنین توصیه شده که خارج سازی ایمپلنت فقط در صورت وجود شرایط خاص انجام شود